descisco

Latin

Etymology

From dē- + scīscō (seek to know; learn; approve).

Pronunciation

Verb

dēscīscō (present infinitive dēscīscere, perfect active dēscīvī or dēsciī, supine dēscītum); third conjugation, no passive

  1. I free myself, withdraw, leave, defect, desert, revolt from.
  2. (by extension) I desert to, go over to.
  3. (in general) I depart, deviate, withdraw from someone or something; fall off from; I am unfaithful to.

Conjugation

   Conjugation of dēscīscō (third conjugation, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dēscīscō dēscīscis dēscīscit dēscīscimus dēscīscitis dēscīscunt
imperfect dēscīscēbam dēscīscēbās dēscīscēbat dēscīscēbāmus dēscīscēbātis dēscīscēbant
future dēscīscam dēscīscēs dēscīscet dēscīscēmus dēscīscētis dēscīscent
perfect dēscīvī, dēsciī dēscīvistī, dēsciistī dēscīvit, dēsciit dēscīvimus, dēsciimus dēscīvistis, dēsciistis dēscīvērunt, dēscīvēre, dēsciērunt, dēsciēre
pluperfect dēscīveram, dēscieram dēscīverās, dēscierās dēscīverat, dēscierat dēscīverāmus, dēscierāmus dēscīverātis, dēscierātis dēscīverant, dēscierant
future perfect dēscīverō, dēscierō dēscīveris, dēscieris dēscīverit, dēscierit dēscīverimus, dēscierimus dēscīveritis, dēscieritis dēscīverint, dēscierint
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dēscīscam dēscīscās dēscīscat dēscīscāmus dēscīscātis dēscīscant
imperfect dēscīscerem dēscīscerēs dēscīsceret dēscīscerēmus dēscīscerētis dēscīscerent
perfect dēscīverim, dēscierim dēscīverīs, dēscierīs dēscīverit, dēscierit dēscīverīmus, dēscierīmus dēscīverītis, dēscierītis dēscīverint, dēscierint
pluperfect dēscīvissem, dēsciissem dēscīvissēs, dēsciissēs dēscīvisset, dēsciisset dēscīvissēmus, dēsciissēmus dēscīvissētis, dēsciissētis dēscīvissent, dēsciissent
imperative singular plural
first second third first second third
active present dēscīsce dēscīscite
future dēscīscitō dēscīscitō dēscīscitōte dēscīscuntō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dēscīscere dēscīvisse, dēsciisse dēscītūrus esse
participles dēscīscēns dēscītūrus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
dēscīscendī dēscīscendō dēscīscendum dēscīscendō dēscītum dēscītū

References

  • descisco in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • descisco in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • descisco in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
  • descisco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to swerve from the truth: a veritate deflectere, desciscere
    • to deteriorate: a maiorum virtute desciscere, degenerare, deflectere
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.