demortuus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēmorior.

Participle

dēmortuus m (feminine dēmortua, neuter dēmortuum); first/second declension

  1. departed

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēmortuus dēmortua dēmortuum dēmortuī dēmortuae dēmortua
Genitive dēmortuī dēmortuae dēmortuī dēmortuōrum dēmortuārum dēmortuōrum
Dative dēmortuō dēmortuae dēmortuō dēmortuīs dēmortuīs dēmortuīs
Accusative dēmortuum dēmortuam dēmortuum dēmortuōs dēmortuās dēmortua
Ablative dēmortuō dēmortuā dēmortuō dēmortuīs dēmortuīs dēmortuīs
Vocative dēmortue dēmortua dēmortuum dēmortuī dēmortuae dēmortua

References
  • demortuus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • demortuus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • demortuus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.