defecatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēfecō.

Participle

dēfecātus m (feminine dēfecāta, neuter dēfecātum); first/second declension

  1. Alternative form of dēfaecātus

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēfecātus dēfecāta dēfecātum dēfecātī dēfecātae dēfecāta
Genitive dēfecātī dēfecātae dēfecātī dēfecātōrum dēfecātārum dēfecātōrum
Dative dēfecātō dēfecātae dēfecātō dēfecātīs dēfecātīs dēfecātīs
Accusative dēfecātum dēfecātam dēfecātum dēfecātōs dēfecātās dēfecāta
Ablative dēfecātō dēfecātā dēfecātō dēfecātīs dēfecātīs dēfecātīs
Vocative dēfecāte dēfecāta dēfecātum dēfecātī dēfecātae dēfecāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.