deducendus

Latin

Etymology

Future passive participle (gerundive) of dēdūcō

Participle

dēdūcendus m (feminine dēdūcenda, neuter dēdūcendum); first/second declension

  1. which is to be escorted or led away etc.

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēdūcendus dēdūcenda dēdūcendum dēdūcendī dēdūcendae dēdūcenda
Genitive dēdūcendī dēdūcendae dēdūcendī dēdūcendōrum dēdūcendārum dēdūcendōrum
Dative dēdūcendō dēdūcendae dēdūcendō dēdūcendīs dēdūcendīs dēdūcendīs
Accusative dēdūcendum dēdūcendam dēdūcendum dēdūcendōs dēdūcendās dēdūcenda
Ablative dēdūcendō dēdūcendā dēdūcendō dēdūcendīs dēdūcendīs dēdūcendīs
Vocative dēdūcende dēdūcenda dēdūcendum dēdūcendī dēdūcendae dēdūcenda
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.