dediticius
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /deː.diˈtiː.ki.us/, [deː.dɪˈtiː.ki.ʊs]
Adjective
dēditīcius (feminine dēditīcia, neuter dēditīcium); first/second declension
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēditīcius | dēditīcia | dēditīcium | dēditīciī | dēditīciae | dēditīcia | |
Genitive | dēditīciī | dēditīciae | dēditīciī | dēditīciōrum | dēditīciārum | dēditīciōrum | |
Dative | dēditīciō | dēditīciō | dēditīciīs | ||||
Accusative | dēditīcium | dēditīciam | dēditīcium | dēditīciōs | dēditīciās | dēditīcia | |
Ablative | dēditīciō | dēditīciā | dēditīciō | dēditīciīs | |||
Vocative | dēditīcie | dēditīcia | dēditīcium | dēditīciī | dēditīciae | dēditīcia |
Noun
dēditīcius m (genitive dēditīciī or dēditīcī); second declension
- prisoner of war
- captive (who has surrendered)
Declension
Second declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dēditīcius | dēditīciī |
Genitive | dēditīciī dēditīcī1 |
dēditīciōrum |
Dative | dēditīciō | dēditīciīs |
Accusative | dēditīcium | dēditīciōs |
Ablative | dēditīciō | dēditīciīs |
Vocative | dēditīcie | dēditīciī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- dediticius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dediticius in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dediticius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.