decumanus

Latin

Etymology

decimus (tenth) + -ānus

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /de.kuˈmaː.nus/, [dɛ.kʊˈmaː.nʊs]

Adjective

decumānus (feminine decumāna, neuter decumānum); first/second declension

  1. tenth (attributive: "of the tenth")
  2. concerned with or relating to tithes or the collection of tithes
  3. concerned with or relating to the tenth cohort or legion

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative decumānus decumāna decumānum decumānī decumānae decumāna
Genitive decumānī decumānae decumānī decumānōrum decumānārum decumānōrum
Dative decumānō decumānae decumānō decumānīs decumānīs decumānīs
Accusative decumānum decumānam decumānum decumānōs decumānās decumāna
Ablative decumānō decumānā decumānō decumānīs decumānīs decumānīs
Vocative decumāne decumāna decumānum decumānī decumānae decumāna

Noun

decumanus m

  1. a tithe farmer or collector
  2. a street, that ran east-west, in a Roman town or military camp

See also

  • cardō (north-south street)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.