decretio

Latin

Etymology

From dēcernō (decide, determine).

Pronunciation

Noun

dēcrētiō f (genitive dēcrētiōnis); third declension

  1. A decision, decree.

Inflection

Third declension.

Case Singular Plural
Nominative dēcrētiō dēcrētiōnēs
Genitive dēcrētiōnis dēcrētiōnum
Dative dēcrētiōnī dēcrētiōnibus
Accusative dēcrētiōnem dēcrētiōnēs
Ablative dēcrētiōne dēcrētiōnibus
Vocative dēcrētiō dēcrētiōnēs

Synonyms

References

  • decretio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • decretio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
  • decretio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • decretio in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.