debilitans

Latin

Etymology

Present participle of dēbilitō.

Participle

dēbilitāns m or f or n (genitive dēbilitantis); third declension

  1. crippling, debilitating
    Puella aegritudinem debilitantem habet.
    The girl has a debilitating illness.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dēbilitāns dēbilitāns dēbilitantēs dēbilitantia
Genitive dēbilitantis dēbilitantis dēbilitantium dēbilitantium
Dative dēbilitantī dēbilitantī dēbilitantibus dēbilitantibus
Accusative dēbilitantem dēbilitāns dēbilitantēs, dēbilitantīs dēbilitantia
Ablative dēbilitante, dēbilitantī1 dēbilitante, dēbilitantī1 dēbilitantibus dēbilitantibus
Vocative dēbilitāns dēbilitāns dēbilitantēs dēbilitantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.