damnatorius
Latin
Etymology
From damnātiō (“condemnation”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /dam.naːˈtoː.ri.us/, [dam.naːˈtoː.ri.ʊs]
Adjective
damnātōrius (feminine damnātōria, neuter damnātōrium); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | damnātōrius | damnātōria | damnātōrium | damnātōriī | damnātōriae | damnātōria | |
Genitive | damnātōriī | damnātōriae | damnātōriī | damnātōriōrum | damnātōriārum | damnātōriōrum | |
Dative | damnātōriō | damnātōriae | damnātōriō | damnātōriīs | damnātōriīs | damnātōriīs | |
Accusative | damnātōrium | damnātōriam | damnātōrium | damnātōriōs | damnātōriās | damnātōria | |
Ablative | damnātōriō | damnātōriā | damnātōriō | damnātōriīs | damnātōriīs | damnātōriīs | |
Vocative | damnātōrie | damnātōria | damnātōrium | damnātōriī | damnātōriae | damnātōria |
References
- damnatorius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- damnatorius in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- damnatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- Langenscheidt Pocket Latin Dictionary. Berlin: Langenschedit, 1966.
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.