côper

See also: coper

Walloon

Etymology

From Old French coper, colper, from cop, colp, from Vulgar Latin *colpus (“stroke”), from Latin colaphus.

Verb

côper (present participle côpant)

  1. to cut

Conjugation
   —         —   Conjugation of the verb côper in Walloon   —   Codjowaedje do viebe côper e walon
infinitive côper
gerund côpant
auxiliary aveur
past participle masculine feminine
singular côpé côpeye
plural côpés côpeyes
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative dji (dj') tu (t') i (il) / ele dji (dj') / nos vos i (il)
present côpe côpes côpe côpans côpez côpnut or côpèt
imperfect côpeve côpeves côpeve côpins côpîz côpint
preterit côpa côpas côpa côpîs côpîz côpît
future côprè côprès côprè côprans côproz côpront
conditional côpreu côpreus côpreut côprins côprîz côprint
subjunctive ki dj' ki t' k' i (il) / k' ele ki dj' / ki nos ki vos k' i (il)
present côpe côpes côpe côpanxhe côpexhe côpnuxhe or côpèxhe
present côpaxhe côpaxhes côpaxhe côpinxhe côpîxhe côpinxhe
imperative — tu — dji / nos vos —
affirmative côpe côpans côpez
  • côp
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.