cóengo

Galician

Etymology

From Old Galician and Old Portuguese cõẽgo, from Late Latin canonicus (canon), from Ancient Greek κανονικός (kanonikós). Cognate with Portuguese cónego, Spanish canónigo.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkoeŋɡo̝/

Noun

cóengo m (plural cóengos)

  1. (ecclesiastical) canon (member of a cathedral's chapter)
    • 1389, Enrique Cal Pardo (ed.), Colección diplomática medieval do arquivo da catedral de Mondoñedo. Santiago: Consello da Cultura Galega, page 207:
      mando que non possan tomar as ditas pesoas et coengos et homes boos da dita iglesia por panigoados os ofiçiales conuen a saber os carpenteiros et pedreiros et carniçeyros et ferreyros et çapateyros et peliteyros et mercadores
      I command that no churchman or canon or good man of that church could take for a stooge any official, i.e., the carpenters and stonemasons and butchers and smiths and shoemakers and furriers and merchants

References

  • coego” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006-2012.
  • coengo” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006-2016.
  • cuengo” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006-2013.
  • cóengo” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.