czarować

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *čarovati.

Pronunciation
  • IPA(key): /t͡ʂaˈrɔ.vat͡ɕ/

Verb

czarować impf (perfective zaczarować)

  1. to cast spell on, to bewitch, hex

Conjugation
Conjugation of czarować impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive czarować
present tense 1st czaruję czarujemy
2nd czarujesz czarujecie
3rd czaruje czarują
past tense 1st czarowałem czarowałam czarowaliśmy czarowałyśmy
2nd czarowałeś czarowałaś czarowaliście czarowałyście
3rd czarował czarowała czarowało czarowali czarowały
future tense 1st będę czarował1 będę czarowała1 będziemy czarowali1 będziemy czarowały1
2nd będziesz czarował1 będziesz czarowała1 będziecie czarowali1 będziecie czarowały1
3rd będzie czarował1 będzie czarowała1 będzie czarowało1 będą czarowali1 będą czarowały1
conditional 1st czarowałbym czarowałabym czarowalibyśmy czarowałybyśmy
2nd czarowałbyś czarowałabyś czarowalibyście czarowałybyście
3rd czarowałby czarowałaby czarowałoby czarowaliby czarowałyby
imperative 1st — czarujmy
2nd czaruj czarujcie
3rd niech czaruje niech czarują
active adjectival participle czarujący czarująca czarujące czarujący czarujące
passive adjectival participle czarowany czarowana czarowane czarowani czarowane
contemporary adverbial participle czarując
impersonal past czarowano
verbal noun czarowanie
1 or: będę czarować, będziesz czarować etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.