curiatus

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /kuː.riˈaː.tus/, [kuː.rɪˈaː.tʊs]

Adjective

cūriātus (feminine cūriāta, neuter cūriātum); first/second declension

  1. curia (attributive)

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cūriātus cūriāta cūriātum cūriātī cūriātae cūriāta
Genitive cūriātī cūriātae cūriātī cūriātōrum cūriātārum cūriātōrum
Dative cūriātō cūriātae cūriātō cūriātīs cūriātīs cūriātīs
Accusative cūriātum cūriātam cūriātum cūriātōs cūriātās cūriāta
Ablative cūriātō cūriātā cūriātō cūriātīs cūriātīs cūriātīs
Vocative cūriāte cūriāta cūriātum cūriātī cūriātae cūriāta

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.