culpatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of culpō (blame).

Participle

culpātus m (feminine culpāta, neuter culpātum); first/second declension

  1. blamed, having been blamed

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative culpātus culpāta culpātum culpātī culpātae culpāta
Genitive culpātī culpātae culpātī culpātōrum culpātārum culpātōrum
Dative culpātō culpātae culpātō culpātīs culpātīs culpātīs
Accusative culpātum culpātam culpātum culpātōs culpātās culpāta
Ablative culpātō culpātā culpātō culpātīs culpātīs culpātīs
Vocative culpāte culpāta culpātum culpātī culpātae culpāta

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.