cucić

Polish

Etymology

From Old Polish ocucić, from Proto-Slavic *oťutiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈt͡su.t͡ɕit͡ɕ/

Verb

cucić impf (perfective ocucić)

  1. (transitive) to sober (bring someone to consciousness)

Conjugation
Conjugation of cucić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive cucić
present tense 1st cucę cucimy
2nd cucisz cucicie
3rd cuci cucą
past tense 1st cuciłem cuciłam cuciliśmy cuciłyśmy
2nd cuciłeś cuciłaś cuciliście cuciłyście
3rd cucił cuciła cuciło cucili cuciły
future tense 1st będę cucił1 będę cuciła1 będziemy cucili1 będziemy cuciły1
2nd będziesz cucił1 będziesz cuciła1 będziecie cucili1 będziecie cuciły1
3rd będzie cucił1 będzie cuciła1 będzie cuciło1 będą cucili1 będą cuciły1
conditional 1st cuciłbym cuciłabym cucilibyśmy cuciłybyśmy
2nd cuciłbyś cuciłabyś cucilibyście cuciłybyście
3rd cuciłby cuciłaby cuciłoby cuciliby cuciłyby
imperative 1st — cućmy
2nd cuć cućcie
3rd niech cuci niech cucą
active adjectival participle cucący cucąca cucące cucący cucące
passive adjectival participle cucony cucona cucone cuceni cucone
contemporary adverbial participle cucąc
impersonal past cucono
verbal noun cucenie
1 or: będę cucić, będziesz cucić etc.

Synonyms
  • trzeźwić

Further reading
  • cucić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.