criminans

Latin

Etymology

Present participle of crīminor.

Participle

crīmināns m or f or n (genitive crīminantis); third declension

  1. accusing

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative crīmināns crīmināns crīminantēs crīminantia
Genitive crīminantis crīminantis crīminantium crīminantium
Dative crīminantī crīminantī crīminantibus crīminantibus
Accusative crīminantem crīmināns crīminantēs, crīminantīs crīminantia
Ablative crīminante, crīminantī1 crīminante, crīminantī1 crīminantibus crīminantibus
Vocative crīmināns crīmināns crīminantēs crīminantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.