corroboratus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of corrōborō.

Participle

corrōborātus m (feminine corrōborāta, neuter corrōborātum); first/second declension

  1. strengthened, corroborated

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative corrōborātus corrōborāta corrōborātum corrōborātī corrōborātae corrōborāta
Genitive corrōborātī corrōborātae corrōborātī corrōborātōrum corrōborātārum corrōborātōrum
Dative corrōborātō corrōborātae corrōborātō corrōborātīs corrōborātīs corrōborātīs
Accusative corrōborātum corrōborātam corrōborātum corrōborātōs corrōborātās corrōborāta
Ablative corrōborātō corrōborātā corrōborātō corrōborātīs corrōborātīs corrōborātīs
Vocative corrōborāte corrōborāta corrōborātum corrōborātī corrōborātae corrōborāta

References

  • corroboratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • manhood: aetas constans, media, firmata, corroborata (not virilis)
    • having reached man's estate: corroborata, firmata aetate
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.