coronatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of corōnō.
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | corōnātus | corōnāta | corōnātum | corōnātī | corōnātae | corōnāta | |
Genitive | corōnātī | corōnātae | corōnātī | corōnātōrum | corōnātārum | corōnātōrum | |
Dative | corōnātō | corōnātō | corōnātīs | ||||
Accusative | corōnātum | corōnātam | corōnātum | corōnātōs | corōnātās | corōnāta | |
Ablative | corōnātō | corōnātā | corōnātō | corōnātīs | |||
Vocative | corōnāte | corōnāta | corōnātum | corōnātī | corōnātae | corōnāta |
References
- coronatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- coronatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- coronatus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
- coronatus in William Smith, editor (1848) A Dictionary of Greek Biography and Mythology, London: John Murray
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.