conviciatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of convīcior

Participle

convīciātus m (feminine convīciāta, neuter convīciātum); first/second declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative convīciātus convīciāta convīciātum convīciātī convīciātae convīciāta
Genitive convīciātī convīciātae convīciātī convīciātōrum convīciātārum convīciātōrum
Dative convīciātō convīciātae convīciātō convīciātīs convīciātīs convīciātīs
Accusative convīciātum convīciātam convīciātum convīciātōs convīciātās convīciāta
Ablative convīciātō convīciātā convīciātō convīciātīs convīciātīs convīciātīs
Vocative convīciāte convīciāta convīciātum convīciātī convīciātae convīciāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.