convenio

Latin

Etymology

From con- (with, together) + veniō (come).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /konˈwe.ni.oː/, [kɔnˈwɛ.ni.oː]

Verb

conveniō (present infinitive convenīre, perfect active convēnī, supine conventum); fourth conjugation

  1. I convene, assemble, meet together.
  2. I accost.
  3. I fit, am suited.
  4. I am agreed (Ex: convenit inter omnis ut, it is agreed by all that)

Inflection

   Conjugation of convenio (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present conveniō convenīs convenit convenīmus convenītis conveniunt
imperfect conveniēbam conveniēbās conveniēbat conveniēbāmus conveniēbātis conveniēbant
future conveniam conveniēs conveniet conveniēmus conveniētis convenient
perfect convēnī convēnistī convēnit convēnimus convēnistis convēnērunt, convēnēre
pluperfect convēneram convēnerās convēnerat convēnerāmus convēnerātis convēnerant
future perfect convēnerō convēneris convēnerit convēnerimus convēneritis convēnerint
passive present convenior convenīris, convenīre convenītur convenīmur convenīminī conveniuntur
imperfect conveniēbar conveniēbāris, conveniēbāre conveniēbātur conveniēbāmur conveniēbāminī conveniēbantur
future conveniar conveniēris, conveniēre conveniētur conveniēmur conveniēminī convenientur
perfect conventus + present active indicative of sum
pluperfect conventus + imperfect active indicative of sum
future perfect conventus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present conveniam conveniās conveniat conveniāmus conveniātis conveniant
imperfect convenīrem convenīrēs convenīret convenīrēmus convenīrētis convenīrent
perfect convēnerim convēnerīs convēnerit convēnerimus convēneritis convēnerint
pluperfect convēnissem convēnissēs convēnisset convēnissēmus convēnissētis convēnissent
passive present conveniar conveniāris, conveniāre conveniātur conveniāmur conveniāminī conveniantur
imperfect convenīrer convenīrēris, convenīrēre convenīrētur convenīrēmur convenīrēminī convenīrentur
perfect conventus + present active subjunctive of sum
pluperfect conventus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present convenī convenīte
future convenītō convenītō convenītōte conveniuntō
passive present convenīre convenīminī
future convenītor convenītor conveniuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives convenīre convēnisse conventūrus esse convenīrī conventus esse conventum īrī
participles conveniēns conventūrus conventus conveniendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
convenīre conveniendī conveniendō conveniendum conventum conventū

Derived terms

Descendants

References

  • convenio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • convenio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • convenio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to collect together at one spot: in unum locum convenire, confluere
    • how is this consistent? how are we to reconcile this...: quī convenit?
    • to meet a person (accidentally or intentionally) and talk with him: convenire aliquem
    • the accounts balance: ratio alicuius rei constat (convenit, par est)
    • to meet for elections: comitiis (Abl.) convenire
    • peace is concluded on condition that..: pax convenit in eam condicionem, ut...

Spanish

Etymology

From Latin conveniens (agreeing, agreeable, suitable, convenient)

Noun

convenio m (plural convenios)

  1. agreement, covenant

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.