convaliturus

Latin

Etymology

Future active participle of convalō

Participle

convalitūrus m (feminine convalitūra, neuter convalitūrum); first/second declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative convalitūrus convalitūra convalitūrum convalitūrī convalitūrae convalitūra
Genitive convalitūrī convalitūrae convalitūrī convalitūrōrum convalitūrārum convalitūrōrum
Dative convalitūrō convalitūrae convalitūrō convalitūrīs convalitūrīs convalitūrīs
Accusative convalitūrum convalitūram convalitūrum convalitūrōs convalitūrās convalitūra
Ablative convalitūrō convalitūrā convalitūrō convalitūrīs convalitūrīs convalitūrīs
Vocative convalitūre convalitūra convalitūrum convalitūrī convalitūrae convalitūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.