contuitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of contueor.

Participle

contuitus m (feminine contuita, neuter contuitum); first/second declension

  1. surveyed

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative contuitus contuita contuitum contuitī contuitae contuita
Genitive contuitī contuitae contuitī contuitōrum contuitārum contuitōrum
Dative contuitō contuitae contuitō contuitīs contuitīs contuitīs
Accusative contuitum contuitam contuitum contuitōs contuitās contuita
Ablative contuitō contuitā contuitō contuitīs contuitīs contuitīs
Vocative contuite contuita contuitum contuitī contuitae contuita

References

  • contuitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • contuitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • contuitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.