contradictorius

Latin

Etymology

From contrādīcō (I speak against; contradict), from contrā (against) + dīcō (I say, speak).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /kon.traː.dikˈtoː.ri.us/, [kɔn.traː.dɪkˈtoː.ri.ʊs]

Adjective

contrādictōrius (feminine contrādictōria, neuter contrādictōrium); first/second declension

  1. Containing an objection or contradiction, contradictory

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative contrādictōrius contrādictōria contrādictōrium contrādictōriī contrādictōriae contrādictōria
Genitive contrādictōriī contrādictōriae contrādictōriī contrādictōriōrum contrādictōriārum contrādictōriōrum
Dative contrādictōriō contrādictōriae contrādictōriō contrādictōriīs contrādictōriīs contrādictōriīs
Accusative contrādictōrium contrādictōriam contrādictōrium contrādictōriōs contrādictōriās contrādictōria
Ablative contrādictōriō contrādictōriā contrādictōriō contrādictōriīs contrādictōriīs contrādictōriīs
Vocative contrādictōrie contrādictōria contrādictōrium contrādictōriī contrādictōriae contrādictōria

Descendants

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.