contemptibilis

Latin

Etymology

From contemnō (scorn, despise) + -ibilis.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /kon.tempˈti.bi.lis/, [kɔn.tɛmpˈtɪ.bɪ.lɪs]

Adjective

contemptibilis (neuter contemptibile); third declension (Late Latin)

  1. contemptible

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative contemptibilis contemptibile contemptibilēs contemptibilia
Genitive contemptibilis contemptibilium
Dative contemptibilī contemptibilibus
Accusative contemptibilem contemptibile contemptibilēs, contemptibilīs contemptibilia
Ablative contemptibilī contemptibilibus
Vocative contemptibilis contemptibile contemptibilēs contemptibilia

Derived terms

  • contemptibilitās

Descendants

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.