consentiens

Latin

Etymology

Present active participle of cōnsentiō (agree).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /konˈsen.ti.ens/, [kõːˈsɛn.ti.ẽːs]

Participle

cōnsentiēns m, f, n (genitive cōnsentientis); third declension

  1. agreeing
  2. uniting
  3. conspiring
  4. assenting

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōnsentiēns cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia
Genitive cōnsentientis cōnsentientis cōnsentientium cōnsentientium
Dative cōnsentientī cōnsentientī cōnsentientibus cōnsentientibus
Accusative cōnsentientem cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia
Ablative cōnsentientī cōnsentientī cōnsentientibus cōnsentientibus
Vocative cōnsentiēns cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia

Adjective

cōnsentiens (genitive cōnsentientis); third declension

  1. unanimous
  2. harmonious
  3. consistent

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōnsentiēns cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia
Genitive cōnsentientis cōnsentientis cōnsentientium cōnsentientium
Dative cōnsentientī cōnsentientī cōnsentientibus cōnsentientibus
Accusative cōnsentientem cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia
Ablative cōnsentientī cōnsentientī cōnsentientibus cōnsentientibus
Vocative cōnsentiēns cōnsentiēns cōnsentientēs cōnsentientia

References

  • consentiens in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • consentiens in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • all are unanimous: una et consentiens vox est
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.