consaturus

Latin

Etymology

Future active participle of cōnserō.

Participle

cōnsatūrus m (feminine cōnsatūra, neuter cōnsatūrum); first/second declension

  1. about to sow

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cōnsatūrus cōnsatūra cōnsatūrum cōnsatūrī cōnsatūrae cōnsatūra
Genitive cōnsatūrī cōnsatūrae cōnsatūrī cōnsatūrōrum cōnsatūrārum cōnsatūrōrum
Dative cōnsatūrō cōnsatūrae cōnsatūrō cōnsatūrīs cōnsatūrīs cōnsatūrīs
Accusative cōnsatūrum cōnsatūram cōnsatūrum cōnsatūrōs cōnsatūrās cōnsatūra
Ablative cōnsatūrō cōnsatūrā cōnsatūrō cōnsatūrīs cōnsatūrīs cōnsatūrīs
Vocative cōnsatūre cōnsatūra cōnsatūrum cōnsatūrī cōnsatūrae cōnsatūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.