consaepiens

Latin

Etymology

Present participle of cōnsaepiō

Participle

cōnsaepiēns m, f, n (genitive cōnsaepientis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōnsaepiēns cōnsaepiēns cōnsaepientēs cōnsaepientia
Genitive cōnsaepientis cōnsaepientis cōnsaepientium cōnsaepientium
Dative cōnsaepientī cōnsaepientī cōnsaepientibus cōnsaepientibus
Accusative cōnsaepientem cōnsaepiēns cōnsaepientēs, cōnsaepientīs cōnsaepientia
Ablative cōnsaepiente, cōnsaepientī1 cōnsaepiente, cōnsaepientī1 cōnsaepientibus cōnsaepientibus
Vocative cōnsaepiēns cōnsaepiēns cōnsaepientēs cōnsaepientia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.