conpleturus

Latin

Etymology

Future active participle of conpleō.

Participle

conplētūrus m (feminine conplētūra, neuter conplētūrum); first/second declension

  1. Alternative form of complēturus

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative conplētūrus conplētūra conplētūrum conplētūrī conplētūrae conplētūra
Genitive conplētūrī conplētūrae conplētūrī conplētūrōrum conplētūrārum conplētūrōrum
Dative conplētūrō conplētūrae conplētūrō conplētūrīs conplētūrīs conplētūrīs
Accusative conplētūrum conplētūram conplētūrum conplētūrōs conplētūrās conplētūra
Ablative conplētūrō conplētūrā conplētūrō conplētūrīs conplētūrīs conplētūrīs
Vocative conplētūre conplētūra conplētūrum conplētūrī conplētūrae conplētūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.