conmetiens

Latin

Etymology

Present participle of conmētior

Participle

conmētiēns m, f, n (genitive conmētientis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative conmētiēns conmētiēns conmētientēs conmētientia
Genitive conmētientis conmētientis conmētientium conmētientium
Dative conmētientī conmētientī conmētientibus conmētientibus
Accusative conmētientem conmētiēns conmētientēs, conmētientīs conmētientia
Ablative conmētiente, conmētientī1 conmētiente, conmētientī1 conmētientibus conmētientibus
Vocative conmētiēns conmētiēns conmētientēs conmētientia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.