coniunctus

Latin

Alternative forms

Etymology

Perfect passive participle of coniungō. Possibly a doublet of cūnctus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /konˈjunk.tus/, [kɔnˈjʊŋk.tʊs]

Adjective

coniunctus (feminine coniuncta, neuter coniunctum); first/second declension

  1. adjoining, contiguous, linked
  2. connected, contemporary (in time)

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative coniunctus coniuncta coniunctum coniunctī coniunctae coniuncta
Genitive coniunctī coniunctae coniunctī coniunctōrum coniunctārum coniunctōrum
Dative coniunctō coniunctō coniunctīs
Accusative coniunctum coniunctam coniunctum coniunctōs coniunctās coniuncta
Ablative coniunctō coniunctā coniunctō coniunctīs
Vocative coniuncte coniuncta coniunctum coniunctī coniunctae coniuncta

References

  • coniunctus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.