coniuncturus

Latin

Etymology

Future active participle of coniungō.

Participle

coniunctūrus m (feminine coniunctūra, neuter coniunctūrum); first/second declension

  1. about to connect

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative coniunctūrus coniunctūra coniunctūrum coniunctūrī coniunctūrae coniunctūra
Genitive coniunctūrī coniunctūrae coniunctūrī coniunctūrōrum coniunctūrārum coniunctūrōrum
Dative coniunctūrō coniunctūrae coniunctūrō coniunctūrīs coniunctūrīs coniunctūrīs
Accusative coniunctūrum coniunctūram coniunctūrum coniunctūrōs coniunctūrās coniunctūra
Ablative coniunctūrō coniunctūrā coniunctūrō coniunctūrīs coniunctūrīs coniunctūrīs
Vocative coniunctūre coniunctūra coniunctūrum coniunctūrī coniunctūrae coniunctūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.