coniugatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of coniugō.

Participle

coniugātus m (feminine coniugāta, neuter coniugātum); first/second declension

  1. united

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative coniugātus coniugāta coniugātum coniugātī coniugātae coniugāta
Genitive coniugātī coniugātae coniugātī coniugātōrum coniugātārum coniugātōrum
Dative coniugātō coniugātae coniugātō coniugātīs coniugātīs coniugātīs
Accusative coniugātum coniugātam coniugātum coniugātōs coniugātās coniugāta
Ablative coniugātō coniugātā coniugātō coniugātīs coniugātīs coniugātīs
Vocative coniugāte coniugāta coniugātum coniugātī coniugātae coniugāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.