coniecturus

Latin

Etymology

Future active participle of cōniciō.

Participle

coniectūrus (feminine coniectūra, neuter coniectūrum); first/second-declension participle

  1. about to connect

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative coniectūrus coniectūra coniectūrum coniectūrī coniectūrae coniectūra
Genitive coniectūrī coniectūrae coniectūrī coniectūrōrum coniectūrārum coniectūrōrum
Dative coniectūrō coniectūrō coniectūrīs
Accusative coniectūrum coniectūram coniectūrum coniectūrōs coniectūrās coniectūra
Ablative coniectūrō coniectūrā coniectūrō coniectūrīs
Vocative coniectūre coniectūra coniectūrum coniectūrī coniectūrae coniectūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.