condignus

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /konˈdiɡ.nus/, [kɔnˈdɪŋ.nʊs]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /konˈdi.ɲus/, [konˈdiɲ.ɲus]

Adjective

condignus (feminine condigna, neuter condignum); first/second declension

  1. appropriate, worthy, befitting, deserving

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative condignus condigna condignum condignī condignae condigna
Genitive condignī condignae condignī condignōrum condignārum condignōrum
Dative condignō condignae condignō condignīs condignīs condignīs
Accusative condignum condignam condignum condignōs condignās condigna
Ablative condignō condignā condignō condignīs condignīs condignīs
Vocative condigne condigna condignum condignī condignae condigna

Descendants

References

  • condignus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • condignus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.