condignus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /konˈdiɡ.nus/, [kɔnˈdɪŋ.nʊs]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /konˈdi.ɲus/, [konˈdiɲ.ɲus]
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | condignus | condigna | condignum | condignī | condignae | condigna | |
Genitive | condignī | condignae | condignī | condignōrum | condignārum | condignōrum | |
Dative | condignō | condignae | condignō | condignīs | condignīs | condignīs | |
Accusative | condignum | condignam | condignum | condignōs | condignās | condigna | |
Ablative | condignō | condignā | condignō | condignīs | condignīs | condignīs | |
Vocative | condigne | condigna | condignum | condignī | condignae | condigna |
References
- condignus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- condignus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.