condicionabilis
Latin
Etymology
From condiciō (“condition, term”), from condīcō (“I agree upon, promise; fix”), from con- (“with”) + dīcō (“I say, speak”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.di.ki.oːˈnaː.bi.lis/, [kɔn.dɪ.ki.oːˈnaː.bɪ.lɪs]
Declension
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | condiciōnābilis | condiciōnābile | condiciōnābilēs | condiciōnābilia | |
Genitive | condiciōnābilis | condiciōnābilis | condiciōnābilium | condiciōnābilium | |
Dative | condiciōnābilī | condiciōnābilī | condiciōnābilibus | condiciōnābilibus | |
Accusative | condiciōnābilem | condiciōnābile | condiciōnābilēs, condiciōnābilīs | condiciōnābilia | |
Ablative | condiciōnābilī | condiciōnābilī | condiciōnābilibus | condiciōnābilibus | |
Vocative | condiciōnābilis | condiciōnābile | condiciōnābilēs | condiciōnābilia |
Related terms
References
- condicionabilis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- condicionabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.