concubendus

Latin

Etymology

Future passive participle of concubeō

Participle

concubendus m (feminine concubenda, neuter concubendum); first/second declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative concubendus concubenda concubendum concubendī concubendae concubenda
Genitive concubendī concubendae concubendī concubendōrum concubendārum concubendōrum
Dative concubendō concubendae concubendō concubendīs concubendīs concubendīs
Accusative concubendum concubendam concubendum concubendōs concubendās concubenda
Ablative concubendō concubendā concubendō concubendīs concubendīs concubendīs
Vocative concubende concubenda concubendum concubendī concubendae concubenda
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.