conclusus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of conclūdō.

Participle

conclūsus m (feminine conclūsa, neuter conclūsum); first/second declension

  1. concluded, finished

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative conclūsus conclūsa conclūsum conclūsī conclūsae conclūsa
Genitive conclūsī conclūsae conclūsī conclūsōrum conclūsārum conclūsōrum
Dative conclūsō conclūsae conclūsō conclūsīs conclūsīs conclūsīs
Accusative conclūsum conclūsam conclūsum conclūsōs conclūsās conclūsa
Ablative conclūsō conclūsā conclūsō conclūsīs conclūsīs conclūsīs
Vocative conclūse conclūsa conclūsum conclūsī conclūsae conclūsa

References

  • conclusus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • conclusus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) to have been reduced to a system: arte conclusum esse
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.