concludendus

Latin

Etymology

Future passive participle of conclūdō.

Participle

conclūdendus m (feminine conclūdenda, neuter conclūdendum); first/second declension

  1. which is to be concluded, finished etc.

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative conclūdendus conclūdenda conclūdendum conclūdendī conclūdendae conclūdenda
Genitive conclūdendī conclūdendae conclūdendī conclūdendōrum conclūdendārum conclūdendōrum
Dative conclūdendō conclūdendae conclūdendō conclūdendīs conclūdendīs conclūdendīs
Accusative conclūdendum conclūdendam conclūdendum conclūdendōs conclūdendās conclūdenda
Ablative conclūdendō conclūdendā conclūdendō conclūdendīs conclūdendīs conclūdendīs
Vocative conclūdende conclūdenda conclūdendum conclūdendī conclūdendae conclūdenda
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.