conclamatus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kon.klaːˈmaː.tus/, [kɔŋ.kɫaːˈmaː.tʊs]
Adjective
conclāmātus (feminine conclāmāta, neuter conclāmātum); first/second declension
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | conclāmātus | conclāmāta | conclāmātum | conclāmātī | conclāmātae | conclāmāta | |
Genitive | conclāmātī | conclāmātae | conclāmātī | conclāmātōrum | conclāmātārum | conclāmātōrum | |
Dative | conclāmātō | conclāmātae | conclāmātō | conclāmātīs | conclāmātīs | conclāmātīs | |
Accusative | conclāmātum | conclāmātam | conclāmātum | conclāmātōs | conclāmātās | conclāmāta | |
Ablative | conclāmātō | conclāmātā | conclāmātō | conclāmātīs | conclāmātīs | conclāmātīs | |
Vocative | conclāmāte | conclāmāta | conclāmātum | conclāmātī | conclāmātae | conclāmāta |
Descendants
- Italian: conclamato
References
- conclamatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- conclamatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.