concipiens

Latin

Etymology

Present participle of concipiō.

Participle

concipiēns m, f, n (genitive concipientis); third declension

  1. receiving, catching

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative concipiēns concipiēns concipientēs concipientia
Genitive concipientis concipientis concipientium concipientium
Dative concipientī concipientī concipientibus concipientibus
Accusative concipientem concipiēns concipientēs, concipientīs concipientia
Ablative concipiente, concipientī1 concipiente, concipientī1 concipientibus concipientibus
Vocative concipiēns concipiēns concipientēs concipientia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.