compulsus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of compellō.

Participle

compulsus m (feminine compulsa, neuter compulsum); first/second declension

  1. compelled
  2. urged

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative compulsus compulsa compulsum compulsī compulsae compulsa
Genitive compulsī compulsae compulsī compulsōrum compulsārum compulsōrum
Dative compulsō compulsae compulsō compulsīs compulsīs compulsīs
Accusative compulsum compulsam compulsum compulsōs compulsās compulsa
Ablative compulsō compulsā compulsō compulsīs compulsīs compulsīs
Vocative compulse compulsa compulsum compulsī compulsae compulsa

Derived terms

References

  • compulsus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • compulsus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • compulsus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.