communicativus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kom.muː.niˈkaː.ti.wus/, [kɔm.muː.nɪˈkaː.tɪ.wʊs]
Adjective
commūnicātivus (feminine commūnicātiva, neuter commūnicātivum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | commūnicātivus | commūnicātiva | commūnicātivum | commūnicātivī | commūnicātivae | commūnicātiva | |
Genitive | commūnicātivī | commūnicātivae | commūnicātivī | commūnicātivōrum | commūnicātivārum | commūnicātivōrum | |
Dative | commūnicātivō | commūnicātivae | commūnicātivō | commūnicātivīs | commūnicātivīs | commūnicātivīs | |
Accusative | commūnicātivum | commūnicātivam | commūnicātivum | commūnicātivōs | commūnicātivās | commūnicātiva | |
Ablative | commūnicātivō | commūnicātivā | commūnicātivō | commūnicātivīs | commūnicātivīs | commūnicātivīs | |
Vocative | commūnicātive | commūnicātiva | commūnicātivum | commūnicātivī | commūnicātivae | commūnicātiva |
Related terms
References
- communicativus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.