commonitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of commoneō

Participle

commonitus m (feminine commonita, neuter commonitum); first/second declension

  1. reminded

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative commonitus commonita commonitum commonitī commonitae commonita
Genitive commonitī commonitae commonitī commonitōrum commonitārum commonitōrum
Dative commonitō commonitae commonitō commonitīs commonitīs commonitīs
Accusative commonitum commonitam commonitum commonitōs commonitās commonita
Ablative commonitō commonitā commonitō commonitīs commonitīs commonitīs
Vocative commonite commonita commonitum commonitī commonitae commonita

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.