commiscens

Latin

Etymology

Present participle of commisceō.

Participle

commiscēns m, f, n (genitive commiscentis); third declension

  1. mixing, mingling, combining

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative commiscēns commiscēns commiscentēs commiscentia
Genitive commiscentis commiscentis commiscentium commiscentium
Dative commiscentī commiscentī commiscentibus commiscentibus
Accusative commiscentem commiscēns commiscentēs, commiscentīs commiscentia
Ablative commiscente, commiscentī1 commiscente, commiscentī1 commiscentibus commiscentibus
Vocative commiscēns commiscēns commiscentēs commiscentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.