collaudatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of collaudō.

Participle

collaudātus m (feminine collaudāta, neuter collaudātum); first/second declension

  1. commended

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative collaudātus collaudāta collaudātum collaudātī collaudātae collaudāta
Genitive collaudātī collaudātae collaudātī collaudātōrum collaudātārum collaudātōrum
Dative collaudātō collaudātae collaudātō collaudātīs collaudātīs collaudātīs
Accusative collaudātum collaudātam collaudātum collaudātōs collaudātās collaudāta
Ablative collaudātō collaudātā collaudātō collaudātīs collaudātīs collaudātīs
Vocative collaudāte collaudāta collaudātum collaudātī collaudātae collaudāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.