collaudaturus

Latin

Etymology

Future active participle of collaudō.

Participle

collaudātūrus (feminine collaudātūra, neuter collaudātūrum); first/second-declension participle

  1. about to commend

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative collaudātūrus collaudātūra collaudātūrum collaudātūrī collaudātūrae collaudātūra
Genitive collaudātūrī collaudātūrae collaudātūrī collaudātūrōrum collaudātūrārum collaudātūrōrum
Dative collaudātūrō collaudātūrō collaudātūrīs
Accusative collaudātūrum collaudātūram collaudātūrum collaudātūrōs collaudātūrās collaudātūra
Ablative collaudātūrō collaudātūrā collaudātūrō collaudātūrīs
Vocative collaudātūre collaudātūra collaudātūrum collaudātūrī collaudātūrae collaudātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.