coilltigh

Irish

Etymology 1

Verb

coilltigh (present analytic coilltíonn, future analytic coillteoidh, verbal noun coilltiú, past participle coilltithe)

to forest, afforest

Conjugation

Second Conjugation

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	coilltím	coilltíonn tú; coilltír^†	coilltíonn sé, sí	coilltímid; coilltíonn muid	coilltíonn sibh	coilltíonn siad; coilltíd^†	a choilltíonn; a choilltíos / a gcoilltíonn; a gcoilltíos	coilltítear
	past	choilltigh mé; choilltíos	choilltigh tú; choilltís	choilltigh sé, sí	choilltíomar; choilltigh muid	choilltigh sibh; choilltíobhair	choilltigh siad; choilltíodar	a choilltigh / ar choilltigh*	coilltíodh
	past habitual	choilltínn	choilltíteá	choilltíodh sé, sí	choilltímis; choilltíodh muid	choilltíodh sibh	choilltídís; choilltíodh siad	a choilltíodh / ar choilltíodh*	choilltítí
	future	coillteoidh mé; coillteod; coillteochaidh mé^†	coillteoidh tú; coillteoir^†; coillteochaidh tú^†	coillteoidh sé, sí; coillteochaidh sé, sí^†	coillteoimid; coillteoidh muid; coillteochaimid^†; coillteochaidh muid^†	coillteoidh sibh; coillteochaidh sibh^†	coillteoidh siad; coillteoid^†; coillteochaidh siad^†	a choillteoidh; a choillteos; a choillteochaidh^†; a choillteochas^† / a gcoillteoidh; a gcoillteos; a gcoillteochaidh^†; a gcoillteochas^†	coillteofar; coillteochar^†
conditional		choillteoinn; choillteochainn^† / gcoillteoinn‡‡; gcoillteochainn^†‡‡	choillteofá; choillteochthá^† / gcoillteofá‡‡; gcoillteochthá^†‡‡	choillteodh sé, sí; choillteochadh sé, sí^† / gcoillteodh sé, sí‡‡; gcoillteochadh sé, sí^†‡‡	choillteoimis; choillteodh muid; choillteochaimis^†; choillteochadh muid^† / gcoillteoimis‡‡; gcoillteodh muid‡‡; gcoillteochaimis^†‡‡; gcoillteochadh muid^†‡‡	choillteodh sibh; choillteochadh sibh^† / gcoillteodh sibh‡‡; gcoillteochadh sibh^†‡‡	choillteoidís; choillteodh siad; choillteochadh siad^† / gcoillteoidís‡‡; gcoillteodh siad‡‡; gcoillteochadh siad^†‡‡	a choillteodh; a choillteochadh^† / ar choillteodh; ar choillteochadh^†	choillteofaí; choillteochthaí^† / gcoillteofaí‡‡; gcoillteochthaí^†‡‡
subjunctive	present	go gcoilltí mé; go gcoilltíod^†	go gcoilltí tú; go gcoilltír^†	go gcoilltí sé, sí	go gcoilltímid; go gcoilltí muid	go gcoilltí sibh	go gcoilltí siad; go gcoilltíd^†	—	go gcoilltítear
subjunctive	past	dá gcoilltínn	dá gcoilltíteá	dá gcoilltíodh sé, sí	dá gcoilltímis; dá gcoilltíodh muid	dá gcoilltíodh sibh	dá gcoilltídís; dá gcoilltíodh siad	—	dá gcoilltítí
imperative		coilltím	coilltigh	coilltíodh sé, sí	coilltímis	coilltígí; coilltídh^†	coilltídís	—	coilltítear
verbal noun		coilltiú
past participle		coilltithe

* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Synonyms

foraoisigh

Etymology 2

Adjective

coilltigh

genitive/vocative singular masculine form of coillteach

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
coilltigh	choilltigh	gcoilltigh
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.