ciągać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *tędzati, *tęgati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈt͡ɕɔŋ.ɡat͡ɕ/

Verb

ciągać impf

  1. (transitive) to drag

Conjugation
Conjugation of ciągać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive ciągać
present tense 1st ciągam ciągamy
2nd ciągasz ciągacie
3rd ciąga ciągają
past tense 1st ciągałem ciągałam ciągaliśmy ciągałyśmy
2nd ciągałeś ciągałaś ciągaliście ciągałyście
3rd ciągał ciągała ciągało ciągali ciągały
future tense 1st będę ciągał1 będę ciągała1 będziemy ciągali1 będziemy ciągały1
2nd będziesz ciągał1 będziesz ciągała1 będziecie ciągali1 będziecie ciągały1
3rd będzie ciągał1 będzie ciągała1 będzie ciągało1 będą ciągali1 będą ciągały1
conditional 1st ciągałbym ciągałabym ciągalibyśmy ciągałybyśmy
2nd ciągałbyś ciągałabyś ciągalibyście ciągałybyście
3rd ciągałby ciągałaby ciągałoby ciągaliby ciągałyby
imperative 1st — ciągamy
2nd ciąga ciągacie
3rd niech ciąga niech ciągają
active adjectival participle ciągający ciągająca ciągające ciągający ciągające
passive adjectival participle ciągany ciągana ciągane ciągani ciągane
contemporary adverbial participle ciągając
impersonal past ciągano
verbal noun ciąganie
1 or: będę ciągać, będziesz ciągać etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.