ciúáil

Irish

Etymology 1

From ciú (“queue”) +‎ -áil.

Verb

ciúáil (present analytic ciúálann, future analytic ciúálfaidh, verbal noun ciúáil, past participle ciúáilte)

  1. (intransitive) queue
Conjugation
First Conjugation (B)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present ciúálaim ciúálann tú;
ciúálair†		 ciúálann sé, sí ciúálaimid ciúálann sibh ciúálann siad;
ciúálaid†		 a chiúálann; a chiúálas /
a gciúálann*; a gciúálas*		 ciúáiltear
past chiúáil mé; chiúálas chiúáil tú; chiúálais chiúáil sé, sí chiúálamar; chiúáil muid chiúáil sibh; chiúálabhair chiúáil siad; chiúáladar a chiúáil /
ar chiúáil*		 ciúáladh
past habitual chiúálainn / gciúálainn‡‡ chiúáilteá / gciúáilteᇇ chiúáladh sé, sí / gciúáladh sé, s퇇 chiúálaimis; chiúáladh muid / gciúálaimis‡‡; gciúáladh muid‡‡ chiúáladh sibh / gciúáladh sibh‡‡ chiúálaidís; chiúáladh siad / gciúálaidís‡‡; gciúáladh siad‡‡ a chiúáladh /
a gciúáladh*		 chiúáiltí / gciúáilt퇇
future ciúálfaidh mé;
ciúálfad		 ciúálfaidh tú;
ciúálfair†		 ciúálfaidh sé, sí ciúálfaimid;
ciúálfaidh muid		 ciúálfaidh sibh ciúálfaidh siad;
ciúálfaid†		 a chiúálfaidh; a chiúálfas /
a gciúálfaidh*; a gciúálfas*		 ciúálfar
conditional chiúálfainn / gciúálfainn‡‡ chiúálfá / gciúálfᇇ chiúálfadh sé, sí / gciúálfadh sé, s퇇 chiúálfaimis; chiúálfadh muid / gciúálfaimis‡‡; gciúálfadh muid‡‡ chiúálfadh sibh / gciúálfadh sibh‡‡ chiúálfaidís; chiúálfadh siad / gciúálfaidís‡‡; gciúálfadh siad‡‡ a chiúálfadh /
a gciúálfadh*		 chiúálfaí / gciúálfa퇇
subjunctive present go gciúála mé;
go gciúálad†		 go gciúála tú;
go gciúálair†		 go gciúála sé, sí go gciúálaimid;
go gciúála muid		 go gciúála sibh go gciúála siad;
go gciúálaid†		 — go gciúáiltear
past dá gciúálainn dá gciúáilteá dá gciúáladh sé, sí dá gciúálaimis;
dá gciúáladh muid		 dá gciúáladh sibh dá gciúálaidís;
dá gciúáladh siad		 — dá gciúáiltí
imperative ciúálaim ciúáil ciúáladh sé, sí ciúálaimis ciúálaigí;
ciúálaidh†		 ciúálaidís — ciúáiltear
verbal noun ciúáil
past participle ciúáilte

*Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

ciúáil f (genitive singular ciúála)

  1. verbal noun of ciúáil
  2. queueing
Declension
Declension of ciúáil

Third declension

Bare forms (no plural for this noun):

Case Singular
Nominative ciúáil
Vocative a chiúáil
Genitive ciúála
Dative ciúáil

Forms with the definite article:

Case Singular
Nominative an chiúáil
Genitive na ciúála
Dative leis an gciúáil

don chiúáil

Derived terms

Etymology 2

From English cue +‎ -áil.

Verb

ciúáil (present analytic ciúálann, future analytic ciúálfaidh, verbal noun ciúáil, past participle ciúáilte)

  1. cue
Conjugation
First Conjugation (B)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present ciúálaim ciúálann tú;
ciúálair†		 ciúálann sé, sí ciúálaimid ciúálann sibh ciúálann siad;
ciúálaid†		 a chiúálann; a chiúálas /
a gciúálann*; a gciúálas*		 ciúáiltear
past chiúáil mé; chiúálas chiúáil tú; chiúálais chiúáil sé, sí chiúálamar; chiúáil muid chiúáil sibh; chiúálabhair chiúáil siad; chiúáladar a chiúáil /
ar chiúáil*		 ciúáladh
past habitual chiúálainn / gciúálainn‡‡ chiúáilteá / gciúáilteᇇ chiúáladh sé, sí / gciúáladh sé, s퇇 chiúálaimis; chiúáladh muid / gciúálaimis‡‡; gciúáladh muid‡‡ chiúáladh sibh / gciúáladh sibh‡‡ chiúálaidís; chiúáladh siad / gciúálaidís‡‡; gciúáladh siad‡‡ a chiúáladh /
a gciúáladh*		 chiúáiltí / gciúáilt퇇
future ciúálfaidh mé;
ciúálfad		 ciúálfaidh tú;
ciúálfair†		 ciúálfaidh sé, sí ciúálfaimid;
ciúálfaidh muid		 ciúálfaidh sibh ciúálfaidh siad;
ciúálfaid†		 a chiúálfaidh; a chiúálfas /
a gciúálfaidh*; a gciúálfas*		 ciúálfar
conditional chiúálfainn / gciúálfainn‡‡ chiúálfá / gciúálfᇇ chiúálfadh sé, sí / gciúálfadh sé, s퇇 chiúálfaimis; chiúálfadh muid / gciúálfaimis‡‡; gciúálfadh muid‡‡ chiúálfadh sibh / gciúálfadh sibh‡‡ chiúálfaidís; chiúálfadh siad / gciúálfaidís‡‡; gciúálfadh siad‡‡ a chiúálfadh /
a gciúálfadh*		 chiúálfaí / gciúálfa퇇
subjunctive present go gciúála mé;
go gciúálad†		 go gciúála tú;
go gciúálair†		 go gciúála sé, sí go gciúálaimid;
go gciúála muid		 go gciúála sibh go gciúála siad;
go gciúálaid†		 — go gciúáiltear
past dá gciúálainn dá gciúáilteá dá gciúáladh sé, sí dá gciúálaimis;
dá gciúáladh muid		 dá gciúáladh sibh dá gciúálaidís;
dá gciúáladh siad		 — dá gciúáiltí
imperative ciúálaim ciúáil ciúáladh sé, sí ciúálaimis ciúálaigí;
ciúálaidh†		 ciúálaidís — ciúáiltear
verbal noun ciúáil
past participle ciúáilte

*Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

ciúáil f (genitive singular ciúála)

  1. verbal noun of ciúáil
  2. cueing
Declension
Declension of ciúáil

Third declension

Bare forms (no plural for this noun):

Case Singular
Nominative ciúáil
Vocative a chiúáil
Genitive ciúála
Dative ciúáil

Forms with the definite article:

Case Singular
Nominative an chiúáil
Genitive na ciúála
Dative leis an gciúáil

don chiúáil

Mutation
Irish mutation
Radical Lenition Eclipsis
ciúáil chiúáil gciúáil
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.