circumloquens

Latin

Etymology

Present participle of circumloquor

Participle

circumloquēns m, f, n (genitive circumloquentis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative circumloquēns circumloquēns circumloquentēs circumloquentia
Genitive circumloquentis circumloquentis circumloquentium circumloquentium
Dative circumloquentī circumloquentī circumloquentibus circumloquentibus
Accusative circumloquentem circumloquēns circumloquentēs, circumloquentīs circumloquentia
Ablative circumloquente, circumloquentī1 circumloquente, circumloquentī1 circumloquentibus circumloquentibus
Vocative circumloquēns circumloquēns circumloquentēs circumloquentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.